Καλησπέρα φατσόνια, σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω για ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Το Παραμύθι χωρίς όνομα, της Πηνελόπης Δέλτα.
Σαν πιτσιρίκι, δύο παραμύθια λάτρευα. Την Πεντάμορφη και το Τέρας και το Παραμύθι χωρίς όνομα. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που μου το είχε διαβάσει η αδερφή μου – γιατί εγώ δεν ήξερα ακόμη να διαβάζω –. Τότε, δεν είχα καταλάβει ακριβώς το πόσο σημαντικά ήταν τα πράγματα στα οποία αναφερόταν, ούτε τι μήνυμα ήθελε να μου περάσει ακριβώς. Είχα όμως μαγευτεί από την δύναμη, την αποφασιστικότητα και την τόλμη του Βασιλόπουλου.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό βασίλειο στο οποίο βασιλιάς είναι ο Αστόχαστος. Μετά από χρόνια αλόγιστης διακυβέρνησης, το βασίλειο έχει χρεοκοπήσει ( σαν θυμίζει κάτι; γκουχ Ελλαδίτσα γκουχ ) . Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τον τόπο τους για να βρουν αλλού δουλειά. Οι άνθρωποι του βασιλιά αφού έκλεψαν όλον τον πλούτο του βασιλείου έφυγαν αφήνοντας πίσω τους μόνο φτώχεια. Ο Συνετός Β’, το Βασιλόπουλο, αποθαρρυμένος και πληγωμένος από την βασιλεία του πατέρα του και βασιλιά, αποφασίζει να φύγει από το βασίλειο με την μικρότερη από τις αδερφές του, την Ειρηνούλα.
Τα σχέδια τους αλλάζουν όμως όταν συναντούν δυο γυναίκες, μάνα και κόρη, και εκείνες τους βοηθάνε να καταλάβουν ότι υπάρχει τρόπος να σωθεί το βασίλειο. Γυρίζουν πίσω και αρχίζουν αμέσως τα πρώτα βήματα για να αλλάξουν τα πράγματα. Οι συνθήκες είναι δύσκολες. Ο κάμπος είναι ακαλλιέργητος για χρόνια, οι αποθήκες του κράτους κατεστραμμένες και άδειες. Οι δρόμοι αδιάβατοι και στην θέση που ήταν κάποτε τα τείχη γύρω από το βασίλειο τώρα βρίσκονται μόνο ερείπια.
Πρέπει όλοι να κάνουν θυσίες για να καταφέρουν να αναβιώσουν το άλλοτε δυνατό τους βασίλειο. Θα τα καταφέρουν;
“Αν ο καθένας σκεφτόταν λιγότερο το άτομό του και δούλευε περισσότερο για το γενικό καλό, θα έβλεπε μια μέρα πως πάλι για τον εαυτό του δούλεψε, και πώς αντί να κουτσοζεί, κατάφερε να καλοζεί.” – Απόσπασμα από το βιβλίο.
Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1910, έχει αλλάξει εξώφυλλο πολλές φορές ενώ έχει γίνει και θεατρική παράσταση.
Πείτε μου τη γνώμη σας για το βιβλίο αν το έχετε διαβάσει σε σχόλιο εδώ ή στη σελίδα μου στο facebook.
xx Μαριλίτα