Γειά σας little faces!! Ελπίζω να έχετε μια υπέροχη μέρα! Στα ελληνικά λοιπόν το σημερινό άρθρο ( αν έχεις πατήσει google translate σε ευχαριστώ και σε αγαπώ ). Σήμερα αποφάσισα, επιτέλους, να ανεβάσω το άρθρο για το σύντομο αλλά τέλειο ταξιδάκι μου στη Σαλόνικα τον περασμένο Ιανουάριο ( αυτά παθαίνεις όταν έχεις 500 drafts ). Ας ξεκινήσουμε όμως.

Το ταξίδι μου διήρκισε 5 μέρες. Έφυγα την Δευτέρα στις 21 του μήνα από την Αθήνα όπου και μένω και επέστρεψα την Παρασκευή στις 25 Γενάρη. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Την Παρασκευή πριν το ταξίδι πήγα στο Σταθμό Λαρίσης ( ναι, με τρένο πήγα ) να κλείσω τα εισήτηρία μου, γιατί σας Κριός που είμαι αυτά δεν τα αφήνουμε τελευταία στιγμή ( είμαι άσχετη από ζώδια, δεν ξέρω καν αν είναι κάτι κοινό για τα Κριαράκια… είπα απλά να το παίξω ειδήμων ). Στα εκδοτήρια τσακώθηκα και με τον πολύ αγενή κύριο που ήταν πίσω μου γιατί ήθελε να μου πάρει τη σειρά επειδή ήμουν πολύ μικρότερή του ( σοβαρά παππού; ), αλλά σε άλλα νέα ο υπάλληλος ήταν πολύ ευγενικός ( μπράβο στον ΟΣΕ αν όλοι οι υπάλληλοί σας είναι έτσι ) και δεν είχα άλλα προβλήματα.

Fast forward στη Δευτέρα, ξύπνησα και αποφάσισα να φύγω λίγο πιο νωρίς από το σπίτι με αποτέλεσμα να φτάσω μια ώρα νωρίτερα στο σταθμό κάτι όμως που ήταν υπερ μου γιατί λίγη ώρα αφού πέρασα από το κέντρο άρχισαν να μαζεύονται διαδηλωτές ( ένα μπράβο στον εαυτό ανυπόμονο εαυτό μου ). Το ταξίδι διήρκησε περίπου 6 ώρες αλλά οι φίλες μου, σε αυτές πήγαινα btw, μου κράτησαν παρέα στέλνοντας μηνύματα… διάβασα λιγάκι, έπαιξα και candy crush και πέρασε η ώρα. Εδώ να παραπονεθώ ότι όλοι οι άλλοι επιβάτες στο βαγόνι κάποια στιγμή κατά την διάρκεια του ταξιδιού έφαγαν μπανάνα, με αποτέλεσμα να μου βρομάει το άθλιο αυτό φρούτο όλη την ώρα.

Φτάνοντας στην Θεσσαλονίκη ήρθε να με παραλάβει η Εύη. Πολύ πιθανό να την ξέρετε από το κανάλι “Series Division” στο youtube, στο οποίο να πάτε να κάνετε εγγραφή αν δεν έχετε ήδη κάνει. ( links: youtube, instagram, twitter, facebook ). Αφού κάναμε σαν ηλίθιες με τις αγκαλιές και τις τσιρίδες μας πήγαμε σπίτι της για να πάρω μια ανάσα. Side note: Η μαμά της είναι γλυκύτατη… επίσης με “απείλησε” ότι αν δεν νιώθω σαν το σπίτι μου θα με έκανε να νιώσω έτσι με το ζόρι… χαχαχαχα να μην σας τα πολυλογώ, μέχρι το βράδυ είχα τα πόδια πάνω στον καναπέ.

Αφού ξεκουράστηκα λιγάκι ( και αφού τέλειωσε το “Για την παρέα”, δεν χάνει Μουτσινά η παρέα μου για κανένα λόγο ) αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό. Δεν θα αναφέρω την ποσότητα του φαγητού και των ποτών, αλλά θα πω ότι πήγαμε σε ένα υπέροχο ταβερνάκι το “Κάτι απ’ όλα”. Αφού παραγγείλαμε, ήρθε επιτέλους και η στιγμή να έρθει να μας συναντήσει η τρίτη της παρέας, το αγαπημένο μου parabatai ( αν δεν ξέρετε τι σημαίνει αυτό, να πάτε να δείτε Shadowhunters ) η Γωγώ! Η Γωγώ είναι επίσης blogger η οποία ξεκίνησε πολύ πρόσφατα το blog της με τίτλο “It’s all Greek to me” οπότε θα σας παρακαλούσα να την υποστηρίξετε. ( links: blog, instagram, twitter, facebook ). Αφού φάγαμε και ήπιαμε αποφασίσαμε να το διαλύσουμε, σχετικά, νωρίς για να ξεκουραστώ και εγώ λιγάκι και να ξυπνήσουμε την επόμενη μέρα με όρεξη.

Η Τρίτη πέρασε το ίδιο όμορφα. Αν και αποφάσισε να βρέχει μέχρι το απόγευμα οπότε α ν α γ κ α σ τ ι κ ά την βγάλαμε με Netflix ( μαρτύριο, μην το συζητάτε ) όταν η βροχή σταμάτησε ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε, σαν τα σαλιγκάρια, για να κάνουμε την βόλτα μας. Πήγαμε στις “διάσημες” ομπρελίτσες στην παραλία, είδαμε το άγαλμα του Μέγα Αλέξανδρου ( που για κάποιο λόγο το αποκαλούσαμε “Να και ο Αλέκος” ) και φυσικά περάσαμε από τον, όχι και τόσο ( μην με βρίσετε αλλά θέλει λίγο καθάρισμα ) Λευκό Πύργο. Εκεί ήταν που άρχισε να ψιχαλίζει. Πήγαμε γρήγορα – γρήγορα για κάτι δουλειές που είχε η Εύη ( με τα Π Ο Δ Ι Α ) και μετά επιτέλους ήταν ώρα για καφέ! Πήγαμε σε ένα πανέμορφο καφέ στα Λαδάδικα, το “Paraty & Loft”. Μόλις μπήκαμε μέσα άκουσα μια παρέα να λέει “Αυτές δεν πρέπει να είναι από εδώ” γιατί πήγαμε με τα σταράκια και τα μπουφάν ( να γελάσω; δεν ξέρω… ) και λίγα λεπτά μετά έπιασε η μπόρα. Αυτό ήταν και η αιτία να “γευτώ” την αστική συγκοινωνία της πόλης ( φοβήθηκα λίγο, δεν θα πω ψέματα ) για να επιστρέψουμε σπίτι. Επίσης εκείνο το βράδυ δοκίμασα και το Θεσσαλονικιώτικο “σάντουιτς”… το πιτόγυρο. ( ωραίο ήταν αν αναρωτιέστε )

Την Τετάρτη, surprise – surprise, έβρεχε πάλι.! Αποφασίσαμε λοιπόν, αφού είχαμε σχέδια για το βράδυ ( και αφού έξω έριχνε καρέκλες ) να χαλαρώσουμε σπίτι. Το απογευματάκι, επιτέλους ήρθε και η τέταρτη! Η Νονάρα μας!! Η Νόνη, δεν μένει Θεσσαλονίκη όπως οι άλλες δυο αλλά έτυχε να πάει τις ίδιες μέρες που θα ήμουν και εγώ εκεί. Το κορίτσι μας δεν είναι blogger ή youtuber αλλά έχει την πρώτη ελληνική σελίδα για το ArrowVerse του καναλιού CW οπότε ξέρετε… ( links: facebook, instagram ) Αφού φάγαμε, ήπιαμε τον καφέ μας και ψιλογκρινιάξαμε ότι είμαστε μεγάλες για κάτι τέτοια ( καμία πάνω από 30 εντωμεταξύ ) ετοιμαστήκαμε! Το πρόγραμμα είχε βραδιά 90’s στο μπαρ “Shelter”. Δεν θα αναφέρω ξανά τι ή πόσο ήπιαμε αλλά θα σας πω ότι περάσαμε τέλεια.

Όταν επιτέλους ξυπνήσαμε την Πέμπτη το… πρωί;… κάναμε το γύρισμα για το βίντεο στο κανάλι της Εύης! ( Θα σας έχω το βίντεο στο τέλος του άρθρου ). Όχι απλά γελάσαμε… ήταν ένα από τα πιο διασκεδαστικά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Ώρα αργότερα και αφού είχαμε ολοκληρώσει τα γυρίσματα η Νόνη έπρεπε να φύγει. Όχι όμως πριν πάμε στο “Wizbox”! Ένα μαγαζί με φιγούρες Funko pop, παιχνίδια, θερμός, αυτοκόλλητα και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε από τις αγαπημένες σας σειρές και ταινίες. Προσωπικά πήρα ένα θερμός με το λογότυπο του Hogwarts στα χρώματα του Gryffindor και μια funko φιγούρα, τον Bucky Barnes από την ταινία Infinity War. Αφού καταφέραμε να φύγουμε ( θαύμα ήταν ) αποχαιρετήσαμε τη Νόνη και αποφασίσαμε να πάμε για καφέ… Φτάνοντας όμως στην καφετέρια με τη Γωγώ και την Εύη καταλάβαμε ότι πεινάμε κιόλας… οπότε κάναμε την πιο άκυρη παραγγελεία ever φαγητού σε συνδιασμό με καφέ… Δεν θυμάμαι ακριβώς να σας πω τι ( ήμασταν λίγο με hangover ακόμα ) αλλά η σερβιοτόρα έφριξε. ( sorry girl ). Το όνομα του μαγαζιού είναι “Concept”.

Η Παρασκευή ήταν η μέρα αποχαιρετισμού και για εμένα. Πρότεινα να με απαγάγουν για να μην επιστρέψω στην Αθήνα αλλά δεν μας έβγαινε το πρόγραμμα 😋. Πήγα στο σταθμό των τρένων με την Γωγώ η οποία επέμενε να μου κάνει παρέα αλλά την έδιωξα πριν πιάσει βροχή ( friendship goals ). Ξεκινώντας, όλα ήταν τέλεια μέχρι που ο μηχανοδηγός έβγαλε ανακοίνωση. Λόγω κάποιων προβλημάτων στις γραμμές ( διότι είμαι και γκαντέμης σαν άνθρωπος γενικά ) θα έπρεπε να κατέβουμε όλοι στην επόμενη στάση. Έτσι και έγινε. Εκεί μας περίμεναν λεωφορεία τα οποία θα μας πήγαιναν στον επόμενο ανοιχτό σταθμό ( μην με ρωτήσετε πού και πώς… κοιμόμουν ). Έτσι λοιπόν κάναμε 1.5 ώρα με το λεωφορείο, μέσα στην νύχτα… με στροφές και όλοι ήθελαν να ξεράσουν, εκτός από εμένα που κοιμόμουν σε όλη την διαδρομή.! Στη συνέχεια πήραμε ξανά το τρένο με προορισμό την Αθήνα. Να μην σας τα πολυλογώ… σπίτι μου έφτασα στις 11 το βράδυ.

Αν εξαιρέσετε αυτό το τελευταίο κομμάτι, και το ότι έβρεχε κάθε μέρα, πέρασα τέλεια ακόμα και όταν απλά καθόμασταν στο σπίτι. Σίγουρα θα πάω ξανά σύντομα ( και όχι μετά από 5 χρόνια όπως έγινε τώρα ) και ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσουν να έρθουν και εκείνες σε εμένα γιατί, εντάξει… μπορεί εδώ να μην είμαστε “χαλαρά…” αλλά η Αθήνα έχει άλλη χάρη. ( όχι; )

Το βίντεο που σας υποσχέθηκα:

ΥΓ. Το άρθρο αυτό δεν είναι sponsored. Δεν πήρα χρήματα από κανένα από τα μαγαζιά για να τα διαφημίσω. ( Εκτός αν πιάνονται κάτι σφηνάκια που μας κέρασαν. )

Πείτε μου αν σας άρεσε αυτό το άρθρο και αν θέλετε να υπάρξουν και άλλα τέτοια στο μέλλον ή όχι στα σχόλια ή στη σελίδα μου στο facebook. Επίσης, αν σας αρέσουν τα άρθρα μου ακολουθήστε με μέσω του WordPress ή του e-mail σας ( θα βρείτε τα κουμπιά για τα follow στα δεξιά αυτού του άρθρου ). Μέχρι την επόμενη φορά…

xx Μαριλίτα.